Afgelopen donderdag , 2-2-12, samen met Ghita naar de AWD gegaan. We hadden afgesproken bij ingang Oase en zijn eerst het beukenlaantje ingelopen. Vervolgens zijn we het Vinkenveld overgestoken en al gauw kwamen we een grote groep mannetjes herten tegen.
Ze lagen en liepen op een heuveltje, maar doordat er een rand van riet was waar wij ons achter verscholen, konden we toch vrij dichtbij komen. Bovendien waren ze niet echt onder de indruk van ons...
Even verder op liepen we een overhard pad op bij een open plek en daar liepen we recht op een hele grote groep hindes af. Het waren er minimaal 40! Ze stonden prachtig in het zonnetje.
Toen we langzaam dichterbij kwamen liepen ze natuurlijk wel weg, maar rustig en totaal zonder angst. Zo'n grote groep had ik nog niet eerder gezien.
Een jonge hinde trok mijn aandacht. Lekker dik in haar vacht en wat een lief koppie. Die wil ik wel mee naar huis nemen...
Vervolgens zijn we weer verder gelopen en hebben het zwarteveld kanaal gevolgd. Het AWD bied op vele plaatsen schitterende vergezichten, en met het zonnetje erbij is het helemaal mooi. Maar die kou! Het had die nacht ruim 20 graden gevroren in Nederland.
Op sommige plaatsen is het water toch dicht gevroren. Maar daar waar het zonnetje op schijnt smelt het ook weer snel, alhoewel...
Om de stelen van het riet hadden zich "schoteltjes" van ijs gevormd. Grappig gezicht.
Een overvliegende zilverreiger.
Opeens zagen we de IJsvogel in het riet zitten aan de overkant. Mooi in het zonnetje. Hier merk ik toch wel dat ik met mijn lens, Tamron 18-270mm , toch niet het vogeltje zo dichtbij kan halen. Dat wordt weer flink sparen voor een andere...
Uiteraard zijn we even bij het vosje wezen kijken. Maar daar was het zo'n circus van fotografen dat we weer snel zijn vertrokken. Wel even lekker van een kop warme chocomelk zitten genieten. Dat kwam goed van pas bij deze kou.
Terug gelopen langs het betonnen kanaaltje en daar zagen we aldoor een vogeltje opvliegen en een stukje verderop weer neerstrijken. Volgens Ghita is dit de grote gele kwikstaart. Doordat het vogeltje vrij klein is en de afstand zo groot, is het moeilijk scherp stellen. Ik heb dan ook een heleboel scherpe foto's van de betonnen rand ha ha ha.
Hier nog zo'n vage gevederde vriend. Ik dacht dat het een strandloper was, maar wie het weet mag het zeggen...
En zo kwam er alweer een einde aan een zalig dagje in de AWD. Ik kom er niet zo vaak, dus voor mij is het extra genieten. Ondanks de kou hebben we ons prima vermaakt en veel gezien.
Tot de volgende blog,
Groetjes Odette
Ps; bedankt voor jullie reacties op mijn vorige blogs.